Geschiedenis

Eemnes ontstond na een toevallige gebeurtenis, een stormvloed in de 12e eeuw. Ruim 8 eeuwen later zijn de kleine nederzettingen aan de Eem uitgegroeid tot een boeiende gemeente met een roerige historie.

Ontginning aan de Eem 

Waar Eemnes nu ligt, stroomde in de 12e eeuw vooral water. Een moerassig gebied aan de monding van het riviertje de Eem. Maar na een hevige stormvloed werd het waterpeil snel lager. Vanaf toen kon de ontginning van het grondgebied van Eemnes beginnen. Aan de oevers ontstonden 2 nederzettingen: aan de oostkant Ter Eem, en aan de westkant dat wat later Eemnes zou heten. ‘Nes’ omdat de nederzetting aan de binnenkant van een bocht lag. Want ‘nes’ betekent ‘landtong aan de binnenbocht van een rivier’. Het oudst bekende document waarin Eemnes genoemd wordt, is uit 1269.

Stadsrechten

De bisschop van Utrecht hield Eemnes toch graag te vriend. Daarom kreeg Eemnes in 1352 stadsrechten en toestemming om een kerk te bouwen– op de plek die nu de Kerkstraat heet. Om buurgemeente Ter Eem tevreden te houden, mochten zij het zuidelijke deel van Eemnes houden. Maar krap een eeuw later, in 1439, maakte dat deel zich los van Ter Eem. Het ging verder onder de naam Eemnes-Binnendijks. En kreeg ook stadrechten en een eigen kerk; de Pieterskerk, ook wel het ‘dikke torentje’ genoemd. Aan het eind van de 16e eeuw werden de kerken van Eemnes-Buiten en Eemnes-Binnen hervormd. Een groot deel van de bevolking bleef rooms-katholiek. Zij hadden een eigen kerk, op de plek van de huidige Sint-Nicolaaskerk op de Wakkerendijk.

Meer weten over de geschiedenis van Eemnes

In de Oudheidkamer van de Historische Kring Eemnes worden activiteiten en tentoonstellingen georganiseerd rond het oude Eemnes. Er is documentatie over de boerderijen, de haven en verschillende monumenten.