Wat kan er dan nog wel?

Dit gedicht is in december 2020 geschreven door Anne Roozeboom, dorpsdichter van gemeente Eemnes.

Het is alsof we even…. teruggegaan zijn in de tijd
Net als in de oorlog zijn we nu wat vrijheid kwijt
Er zijn regels – heel veel mag niet – zelfs een hand is al teveel
Vermijd groepen, doe voorzichtig, veel meer individueel

Het is alsof we even… teruggegaan zijn in de tijd
Naar een wereld vol met angsten, beperkingen, onzekerheid
Eerst door afkomst, nu door leeftijd, je bent kwetsbaarder dan ooit
Wie op afstand, wie dichtbij mag, zeker weten doe je ‘t nooit

Niemand weet of het voorbij gaat – hoeveel jaren dit nog duurt
Niemand weet of we nog samen zullen feesten in de buurt
Niemand weet nog of een ander echt wel te vertrouwen is
Daarom voelt dit als herhaling van een stuk geschiedenis

Het is alsof we even… teruggegaan zijn in de tijd
Waarin we vechten tegen donker – samen voeren we een strijd
Gevangen, zoveel zorgen, tijd gaat langzaam, minder snel
We wachten, volgen regels, maar wat kan er dan nog wel?

Genieten van de stilte, van muziek, het mooie weer
Zorgen voor een ander en een positieve sfeer
Dankbaar zijn voor vriendschap, voor de mensen om je heen
En zeggen: ‘Ik weet zeker, we komen hier doorheen.’

Het is alsof we even… teruggegaan zijn in de tijd
Maar ondanks de ellende, zijn we lang niet alles kwijt
Wat is het fijn dat ik mag kiezen wat ik denk en wat ik voel
Als ik eerlijk ben dan kan er dus nog steeds een heleboel!

Anne Roozeboom
Gepubliceerd in het boek ‘Vrijheid is het mooiste woord’